Ruth is a full-time writer. Foodie. Happy camper. Wanders a lot. Used to have the worst taste in men. A reformed swipe-a-holic. Reviving her blog after its death.
Monday, June 27, 2005
Sa mga kaibigan kong nagtitiyagang dumaan dito, hindi niyo maiintindihan ang next post ko.
Please, wag kayong magtanong. Di ko sasagutin.
Pasensha na po. Di ko po sinasadyang masaktan. Di naman kasi ako bato, noh. You of all people should know that. After all, you’ve been my confidante these past few months.
I know that when we began this, we made it clear that nothing’s ever coming out of it. Shet. Kung bakit naman kasi ubod ako ng pagkatanga-tanga. Ba’t kasi inakala ko na kaya ko talagang wag mainvolve ang feelings ko.
Nung makita ko message mo kanina parang nauntog ang ulo ko sa pader. Buti na lang wala ako sa mood na sumagot ng mga tanong. Buti na lang di ako masyadong iyakin. Kundi baka humagulgol na ako.
Siguro ayoko ring ipaalam sa iba na nagpakagaga ako. Yan pa naman ang isang bagay na iniiwasan ko, ang magpakagaga ng seryoso. Yung hindi trippings.
Pero wish ko lang di mo sana ako masyadong kinondisyon na mahalin ka. Nakakaasar kasi eh. Nakakainis. Tangina! Badtrip. Walang kwenta. Isa akong gaga!
Di ko tuloy alam kung sa susunod ba na magpaparamdam ka eh papansinin kita. Kasi nga gaga ako.
4 Comments:
Kahit hindi ko sya kilala... how dare him. I feel for you lola.
i agree... ipako sa crus.... batuhin ng papel na may langgam... painumin ng isang baldeng suka....
... bawal guluhin ang buhay ni ruthie ...
ngarx! pic, si SB b yan?!! wut hpend? hw come u diden tel me? =(
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
<< Home